Vilanelle różańcowe – Tajemnica Chwalebna I.

I. Zmartwychwstanie Pana Jezusa

Bóg nie pogodził się ze śmiercią człowieka. Chrystus przyszedł na świat, aby o tym świat przekonać. Chrystus umarł na krzyżu i został złożony do grobu, by temu właśnie dać świadectwo: Bóg nie pogodził się ze śmiercią człowieka! Jest bowiem Bogiem żyjących, a nie umarłych (…) Chrystus zmartwychwstał w określonym momencie dziejów, ale wciąż pragnie powstawać z martwych w życiu niezliczonej rzeszy ludzi, w życiu jednostek i ludów. Owo powstawanie z martwych wymaga współdziałania człowieka, współdziałania wszystkich ludzi. Ale w tym zmartwychwstaniu zawsze ujawnia się tamto życie, które przed tylu wiekami w wielkanocny poranek pokonało grób. Wszędzie tam, gdzie serce, przezwyciężając egoizm, przemoc, nienawiść, pochyla się z miłością ku temu, kto jest w potrzebie, tam i dziś zmartwychwstaje Chrystus (…) Wszędzie tam, gdzie umiera człowiek, który przeszedł przez życie wierząc, miłując i cierpiąc, zmartwychwstanie Chrystusa świętuje swe ostateczne zwycięstwo.
(Orędzie wielkanocne „Urbi et orbi”, Rzym 1986)

Wszędzie tam, gdzie jest miłość, szacunek i męstwo
nie pogodził się Stwórca ze śmiercią człowieka.
Zmartwychwstanie Chrystusa świętuje zwycięstwo.

Pan zmartwychwstał realnie w określonym miejscu,
lecz powstawanie z martwych nieustannie czeka
wszędzie tam, gdzie jest miłość, szacunek i męstwo.

Wszędzie, gdzie dobre serce zwycięża ciemięstwo
i nawrócona dusza grzechu się wyrzeka,
zmartwychwstanie Chrystusa świętuje zwycięstwo.

Nie zmarnuje się wielkie Mesjasza męczeństwo
jeśli Dobra Nowina popłynie jak rzeka,
aż zapanuje miłość, szacunek i męstwo.

Wszędzie gdzie nie poddajesz się duchowym klęskom,
przezwyciężasz egoizm, od pychy uciekasz,
zmartwychwstanie Chrystusa świętuje zwycięstwo.

Rośnie na gruzach śmierci Niebieskie Królestwo
po człowieka upadku i ciemności wiekach.
Wszędzie tam, gdzie jest miłość, szacunek i męstwo,
zmartwychwstanie Chrystusa świętuje zwycięstwo.

tsole

Moje zainteresowania koncentrują się wokół nauk ścisłych, filozofii, religii, muzyki, literatury, fotografii, grafiki komputerowej, polityki i życia społecznego – niekoniecznie w tej kolejności.