Świętość wyssana z Krwi Jezusa.

Bardzo lubię takie historie. Trudne początki, ale święte zakończenia. Takie ludzkie, normalne, zwykłe – niezwykłe osoby z różnymi doświadczeniami.

Dla Boga nie ma wymówki – nie mogę, nie dam rady, za trudne mam przeżycia, zbyt wiele krzywdy, urazów, słabości i grzechów…

A właśnie, że da się.

Jako, że często mówi się o nawróceniach mężczyzn, przedstawiam tym razem kobiety:

Święta Maria Egipcjanka

Urodziła się około 344 r. w Aleksandrii w Egipcie, zmarła około 421 roku na pustyni koło Jerycho.

W wieku zaledwie 12 lat uciekła z domu rodzinnego, żeby przez 17 lat prowadzić życie rozpustne. Uwielbiała uciechy cielesne z licznymi mężczyznami. Pewnego dnia wybrała się wraz z żeglarzami do Jerozolimy. Tam, w uroczystość Podwyższenia Krzyża, wiedziona ciekawością chciała wejść do kościoła. Ku swojemu zaskoczeniu napotkała niewidzialną barierę. Pomimo wchodzących ludzi ona nie mogła się tam dostać, wstęp był dla niej zamknięty i wszelkie próby dostania się do środka okazywały się daremne. Wtedy odgadła przyczynę tego zjawiska – były nią jej grzechy. Stanęła przed obrazem Najświętszej Maryi Panny gorąco błagając o wybaczenie i ucałowanie Krzyża, obiecując zerwanie z rozwiązłym życiem. Wtedy mogła wejść do Kościoła a wracając pod ikonę Matki Bożej usłyszała Jej słowa: ,,Jeśli przekroczysz Jordan, znajdziesz spokój,,.

Maria z 3 bochenkami chleba wyruszyła na pustynię.

Po wielu latach spotkał ją tam mnich Zosima. W pierwszym momencie Maria nie chciała z nim rozmawiać, gdyż była naga. Znała ona jego imię i wiedziała, że jest kapłanem. Opowiedziała mu swoją historię, a modląc się unosiła się nad ziemią. Zosim na pewno musiał wiedzieć z kim na do czynienia, przecież nikt nie mógłby wytrzymać przez lata na pustyni bez pożywienia i wody. Opowiadała, że najpierw żywiła się trzema bochenkami chleb, potem korzonkami roślin. Jej życie pustelnicze to głód, pragnienie, chłód, upał. Przez pierwsze 17 lat męczyły ją ciągłe pokusy nieczystości. Modliła się tak długo, dopóki nie minęły.

W Wielki Czwartek mnich przyniósł jej Komunię Świętą. Podczas następnym odwiedzin zastał już tylko jej martwe ciało. Legenda głosi, że mnichowi w pochówku świętej pomagał lew.

Maria Egipcjanka jest patronką pokutujących grzeszników, nawróconych prostytutek i aktorek. Kościół katolicki w Polsce jej święto obchodzi 2 kwietnia (na świecie 1 kwietnia).

Święta Pelagia pokutnica

Data urodzin nie jest znana, zmarła około roku 457 w Jerozolimie.

Obdarzona wyjątkową urodą, prowadziła życie tak rozwiązłe, że była zgorszeniem nawet dla pogan. Pewnego dnia biskup Nonnus z Heliopolis (zaproszony przez biskupa Antiochii) widząc przejeżdżającą obok Pelagię gorzko zapłakał nad tym, że wierni nie dbają o swoje dusze tak bardzo jak ta kobieta dba o swoje ciało. Zaczął modlić się o duszę tej niewiasty, a kiedy kolejnym razem nauczał w kościele, niespodziewanie weszła do niego Pelagia. Była tak poruszona słowami biskupa, jego nawoływaniem do nawrócenia, że postanowiła napisać do niego list , o następującej treści:

,,Słyszałam, że Bóg Twój nie zstąpił na ten świat dla sprawiedliwych, lecz aby zbawić grzeszników. Słyszałam, iż uniżył się do tego stopnia, że nie gardził nawet celnikami i jawnogrzesznikami, że On, przed którego obliczem drżą cherubinowie, przestawał z biednymi grzesznikami. Chociaż ty, Panie, nie widziałeś własnymi oczyma Jezusa Chrystusa, jesteś jednak prawdziwym Jego sługą i uczniem. Będąc nim rzeczywiście, o czym nie wątpię, nie pogardź tą, która się spodziewa przez Ciebie poznać Zbawiciela i stać się kiedyś godną oglądania Jego oblicza,,

Biskup początkowo niechętny w końcu ochrzcił ją i udzielił sakramentu bierzmowania. Następnie Pelagia rozdała swój majątek, a wkrótce potem udała się do Jerozolimy, żeby pod przybranym męskim imieniem podjąć surowe praktyki ascetyczne. Zamieszkała w jednej z pustelni na Górze Oliwnej.

Jej wspomnienie jest obchodzone 8 października.

Święta Eudoksja

Urodziła się w końcu I wieku w Samarii. Zmarła w 152 roku.

Dzięki swojej nieprzeciętnej urodzie zdobyła bogactwo, prowadząc rozpustne życie. Pewnego dnia usłyszała głośne modlitwy i czytania na temat Sądu Ostatecznego pokornego mnicha. Te słowa na tyle ją wzruszyły, że następnego dnia prosiła mnicha, by wskazał jej drogę do życia wiecznego. Pełen współczucia zakonnik odparł jej :

,,Jeśli się z całego serca nawrócisz, to Bóg dla Jezusa, Syna swego, który za wszystkich grzeszników umarł na krzyżu, odpuści ci twoje grzechy,,.

,,Ale co mam czynić,, – spytała. ,,Powinnaś uwierzyć, ochrzcić się i pokutować. Przestań grzeszyć, każ przywołać kapłana, który cię pouczy w rzeczach wiary, a jeśli statecznie przedsięweźmiesz sobie już nigdy nie grzeszyć, ochrzci cię i oczyści z grzechów,,.

Będąc już ochrzczoną rozdała swój majątek , zwolniła niewolników i udała się na pustynię pokutować. W monasterze spędziła 56 lat. Złożyła tam śluby czystości, zasłynęła z licznych cudów np. z wskrzeszenia umarłych.

Nie chcąc wyrzekać się swojej wiary zginęła śmiercią męczeńską, przez ścięcie mieczem.

Jest opiekunką kobiet nie mogących zajść w ciąże. Jej wspomnienie przypada na 1 marca.

Święta Taida

Żyła w Egipcie w IV wieku.

Była kurtyzaną, jednak pod wpływem mnicha Pafnucego nawróciła się, oddając się najsurowszej pokucie. Spaliła wszystkie swoje rzeczy, które zdobyła przed nawróceniem. Przez trzy lata żyła w klasztorze w małej celi (nie wyszła z niej, nawet jak ją poinformowali o odpuszczeniu grzechów).

Podobno w roku 360 Jezus objawił się jej, mówiąc, że kto przez dłuższy czas będzie odmawiał 100 razy dziennie modlitwę za zmarłych (Wieczny odpoczynek racz im dać Panie,…) , otrzyma to o co będzie prosił.

Jest patronką skruszonych prostytutek.

Wspomnienie świętej obchodzone jest 8 października.

Święta Olga

Urodziła się ok. 890 roku w Wybuti, koło Pschowa, na północy Rusi. Zmarła w 969 roku w Kijowie.

Po śmierci swojego męża, księcia Rusi Kijowskiej, Igora Rurykowicza objęła rządy w charakterze regentki za małoletniego syna, Swiętosława, wówczas trzyletniego. W tym czasie otrzymała propozycję małżeństwa z księciem drewlańskim – Małem, w ramach rekompensaty za wyrządzoną krzywdę. Olga jednak kazała zabić posłów a także członków kolejnego poselstwa. Rok później ( w 946 roku) najechała na plemię Drewlan. Główny ród Iskorosteń został zburzony, a tysiące ludzi zabitych. W ten sposób Olga wcieliła ich ziemie do swego księstwa.

Około roku 955 – 957 przyjęła chrzest od wysłanników z Konstantynopola i z nowym imieniem Helena rozpoczęła proces chrystianizacji kraju.

Kiedy tron kijowski objął jej syn oddała się modlitwie i uczynkom miłosierdzia.

Jej wspomnienie przypada na 11 lipca.

Święta Małgorzata z Kortony

Urodziła się w 1247 roku w Laviano, zmarła 22 lutego 1297 w Kortonie.

Nie miała łatwego dzieciństwa – jej macocha, druga żona jej ojca, nie akceptowała jej. Prawdopodobnie dlatego uciekła z domu rodzinnego w wieku około 16-17 lat (różne źródła różnie podają) z Arsenium, młodym arystokratą z Montepulciano. Żyła z nim przez około 9 lat, urodziła syna. Pomimo jej próśb Arseniusz nie ożenił się z nią. Pewnego dnia znalazła ciało zmarłego kochanka, odgrzebane przez psa. Było to dla niej przełomowe odkrycie. Udała się z synem do Kortony, gdzie zaczęła usługiwać chorym w tamtejszym przytułku. Prowadziła życie pokutnicze, umartwiała się i pościła. Po trzech latach została przyjęta do Trzeciego Zakonu Franciszkańskiego, gdzie zaczęła żyć w ścisłym ubóstwie, utrzymując się z jałmużny. Swoim przykładnym życiem wywierała wpływ na ludzi z Włoch, Francji i Hiszpanii. Została przez Boga obdarzona darem wysokiej kontemplacji, ekstaz, proroctw i stygmatami. Miała duże zamiłowanie do Eucharystii i Męki Jezusa.

W Kortonie założyła szpital oraz zgromadzenie kobiet ,,Poverelle,, które zajmowały się opieką nad chorymi. Swój ostatni okres życia spędziła jako rekluza.

Jej ciało do dnia dzisiejszego nie uległo rozkładowi i jej relikwie są eksponowane w kryształowym relikwiarzu w jej sanktuarium.

Jest patronką osób ulegających pokusom zmysłowym, nawróconych prostytutek, ludzi niesłusznie oskarżonych, bezdomnych, szalonych, umysłowo chorych.

Jej wspomnienie jest obchodzone 22 lutego.

Święta Aniela z Foligno

Urodziła się około roku 1248 w Foligno, zmarła 4 stycznia w 1309 także w Foligno.

Zarówno wywodziła się z bogatej rodziny, jak i bogato wyszła za mąż. Pozwalało jej to zażywać licznych uciech dostępnych w owych czasach. W wieku 37 lat miała sen z św. Franciszkiem, który napominał ją, żeby nie marnowała w taki beztroski sposób swojego życia. Po tym nawróciła się, odbyła spowiedź generalną, wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka, oddając się tam życiu pokutnemu. Rozdała swój majątek, zaczęła służyć ubogim i potrzebującym. Została obdarzona darem rozumienia tajemnic wiary, zwłaszcza Trójcy świętej a także mistycznym znakiem na sercu. Jej serce spoczywa w osobnym relikwiarzu w kościele św. Franciszka w Foligno. Ostatnie lata spędziła jako rekluza.

Jej wspomnienie przypada na 4 stycznia.

Dorothy Day – służebnica Boża.

Urodziła się 8 listopada 1897 roku w Brooklynie, zmarła 29 listopada 1980.

Urodziła się w rodzinie protestanckiej. Po zajściu w ciąże dokonała aborcji namawiana przez ojca dziecka. Potem wyszła za mąż za zamożnego wydawcę , jednak związek szybko zakończył się. Owocem kolejnego związku była córka.

W 1927 roku przyjęła chrzest, co nie zostało zaakceptowane przez rodzinę ludzi z jej środowiska. Wiarę przyjęła radykalnie, do końca życia uczestniczyła w codziennej Mszy św., w sobotnich adoracjach, pokutowała. Była demonstratorką, włączając się w protesty przeciw wojnie i niesprawiedliwości, przez co wiele razy przebywała w więzieniu.

Razem z Peterem Maurinem założyła czasopismo ,,Catholic Worker,, a także przytuliska zwane ,,domami gościnnymi,,.Spotykała się z Matką Teresą, nawoływała do ubóstwa, nie szczędząc krytyki biskupom za rozrzutność.

Cały czas trwa jej proces beatyfikacyjny.