„Biada wam faryzeusze i uczeni w piśmie”–Łk 11, 42-46
Ta ewangelia kontynuuje wątek wczorajszy: Jezus ostro przestrzega faryzeuszów i uczonych w Prawie Mojżeszowym, że źle skończą–jeśli będą lekceważyć to, co istotne w oczach Boga (sprawiedliwość, miłość, uczciwość), a zachowywać jedynie to–co istotne w oczach ludzi (rytuały ofiar, rytualna czystość, setki zakazów i nakazów). Porównuje ich do nieoznakowanych grobów, po których ludzie bezwiednie przechodzą i zaciągając nieświadomie nieczystość rytualną–wykluczają się z szabatowej modlitwy. Czy my czasami nie jesteśmy im podobni? Zachowujemy jakieś drobiazgowe ludzkie tradycje i praktyki pobożnościowe–ale pomijamy istotę nauczania Jezusa o wzajemnej miłości i przebaczeniu, o sprawiedliwości i uczciwości w relacjach społecznych, międzyludzkich. Czy my czasami nie jesteśmy jak te „groby nieoznakowane”–gorliwi w praktykach religijnych i zasiadający w pierwszych rzędach na nabożeństwach–a w życiu codziennym obłudni i fałszywi!? Dlatego Jezus wielokrotnie przestrzega również nas–tych znajdujących się w swoim mniemaniu blisko Boga,abyśmy całym swoim życiem i przykładem dla innych–nie wystawiali sobie złego świadectwa… Pokorą wobec Boga i otwartością dla bliźnich–otwieramy sobie bramy nieba!
