Widzieć szczęśliwe łzy, uchwycić Słowo, które tliło.
&
Przenikasz,
prowadzisz za rękę,
jak dziecko
powtarzam Twoje słowa…
a serce drży,
bo Bóg
tak bardzo umiłował…
&
Modlitwa wstawiennicza
Widzieć
szczęśliwe łzy,
uchwycić Słowo,
które tliło,
tulić tęsknotę…
jak to jest, Boże,
że przez grzeszników
zechciałeś przekazywać
Miłość?
&
Zaledwie
Lekki Powiew
i Szum…
A drżę,
kiedy
przychodzisz
z Mocą
&
Życie w naczyniu
alabastrowym
chroniąc
bez przerwy biegnę,
lecz gdy Twój wzrok
dostrzegam,
zwalniam…
Cenny olejek
chcę rozlać…
…dla Ciebie
&
„Adoracja”
Cisza
pulsująca
jak Krew
i Ciało
ukryte w bieli
– bijące serce Boga.
ALEKSANDRA STĘŻAŁA
Urodziła się w 1977 roku w Rybniku.
Absolwentka filologii polskiej
we Wrocławiu.
Pierwsze próby literackie w 1989 r.
Publikowała m.in. w rybnickim piśmie
artystycznym Plama nr 1 (10) 2000
i nr 1 (11-12) 2001
a także w lubelskim almanachu poetyckim A Duch wieje kędy chce (15/2005). Wydała tomiki poetyckie: Ile (Verbinum 2006) oraz Bliskość. Poszukiwaczom pereł (2017)
6 XI 2012 obroniła pracę doktorską na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Wrocławskiego.
Pracuje w Szkole Podstawowej z Oddziałami Integracyjnymi nr 34 w Rybniku jako nauczyciel wspomagający.
Dziękuję bardzo!
Cudowny dar pisania…
Prostota i wiara ujęta w słowa. Twoją poezję zawsze czytam sercem. Pozdrawiam:)