Dajmy się prowadzić Duchowi Świętemu

Ewangelia z dn.23.05.2021.

J 15, 26–27.16, 12–15.

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Gdy przyjdzie Paraklet, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On zaświadczy o Mnie.

Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku.

Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie.

Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe.

On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.

Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».

ZA KIM IDZIEMY!?

Prawdziwy chrześcijanin jest powołany do tego, by postępować według ducha. Wcale
bowiem nie tęskni za tym, co przemijające, zwodnicze, a często i zgubne dla duszy—ale dąży do nieprzemijającego piękna i pokoju serca, które oddaje Bogu.

Wielu z nas wobec różnych sytuacji, związanych z „rozprzestrzenianiem się” wirusa, martwi się o swoje ciało i tzw «zdrówko». Czy naprawdę zabezpieczanie się na wszelkie sposoby przed wszystkimi możliwymi chorobami i przypadłościami–nawet przy pomocy „cudownych”(nierzadko eksperymentalnych) preparatów, które sprytnie nam rekomendują wszechobecne(często nieuczciwe) reklamy–jest remedium na wszystko!?

A może ta cała sytuacja jest dobrą zachętą do odmiany naszego życia? Czy np będąc zamknięci w naszych domach na skutek różnych ograniczeń, nie wpadliśmy na to, że jest to dobra okazja do uporządkowania naszego życia religijnego i zbawienia naszej duszy? A dochodzi jeszcze sposobność do wyzbycia się egoizmu, poprzez naprawienie relacji z naszymi bliskimi, a przede wszystkim ze Stwórcą. Czy zamiast być za to wdzięcznym, nie wpadamy w niepotrzebną panikę, podkręcaną sianiem nienawiści i lęku w mediach? Strach przed utratą zdrowia, pracy, pieniędzy itp przesłania nam właściwy cel życia, jakim jest trwanie w Chrystusie na drodze do świętości. Zamiast wejść z pokorą w to nowe doświadczenie–jeśli nawet wiąże się to z cierpieniem–szukamy złudnych dróg wyjścia z naszej wydawałoby się „nieciekawej” sytuacji. Zupełnie nowe i trudne doświadczenie powoduje, że zdarza się nam wpaść w jakiś bezsens, smutek, a nawet depresję z powodu niemożności powstrzymania epidemii i związanych z nią konsekwencji bytowych.

Tymczasem prawie wszystkie te ”dolegliwości”, wynikają z konsumpcyjnego stylu życia i hołdowania wszelkim pożądliwościom. Aktywność w sferze duchowej jest tłumiona przez chęć zapewnienia sobie i bliskim bezpieczeństwa egzystencjonalnego.

Na przestrzeni dziejów–w czasie prześladowań, wojen i w obliczu innych dramatycznych wydarzeń–chrześcijanie zawsze pokładali całą nadzieję w Panu. Nosili w sobie to niezwykle silne przekonanie, że w ścisłej komunii z Bogiem każda sytuacja może przynieść błogosławione owoce. Teraz nie powinno być inaczej, a jednak jako wspólnota Kościoła(?) staramy się postępować zgodnie z sanitarnym pojmowaniem rzeczywistości. A tymczasem błogosławione owoce, może przynieść tylko solidarność i jedność dusz(!), a nie ciał. Źle pojmowana odpowiedzialność przed drugimi(«miłość bliźniego») powoduje, że w „trosce” o bezpieczeństwo(?!) i w obawie przed zarażeniem, jesteśmy gotowi wstrzyknąć sobie każde świństwo proponowane przez „panów tego świata”. Nawet bezpośrednie uczestnictwo w Eucharystii i rezygnacja ze sakramentalnego zjednoczenia z Jezusem jest tutaj często praktykowane w myśl zwodniczych idei(etyki??) proponowanych nam przez rządzących, aby nas zniewolić…

A więc za kim idziemy!? Pan Jezus zapewnił, że doprowadzi nas do całej PRAWDY. Obecnie dociera do nas tak wiele różnych informacji, że z łatwością można się w tym wszystkim pogubić. Dlatego musimy być niezwykle czujni i wsłuchani w Słowo Boże. Nie możemy zaprzestać świadczenia o Bogu całym swoim życiem(myślą, słowem i uczynkiem), ponieważ żyjemy w czasach zamętu, gdzie Zły próbuje nam podsuwać własne «prawdy», aby nas skłócić ze sobą i poróżnić z Bogiem. Nie ulegajmy pokusie tzw ”świętego spokoju”, który nastanie dla nas z chwilą wypełnienia wszystkich doczesnych rozporządzeń tego świata. To wszystko ze świętością nie ma kompletnie nic wspólnego…

Warto zatem zastanowić się nad tym, czy rzeczywiście przyświeca nam logika Ducha Świętego i czy na pewno wsłuchujemy się obecnie w Jego głos?️

Andrzej Górny

Z Panem Bogiem!

Jestem praktykującym katolikiem,który dostąpił w swoim życiu wielu łask Bożych–przede wszystkim głębokiego nawrócenia i uzdrowienia(w cudowny sposób)przez wiarę i modlitwę.

Uczestniczyłem w różnych rekolekcjach–od ministranckich po REO we wspólnotach religijnych.Złożyłem świadectwo”dotknięcia”przez Pana Boga do Wspólnoty”Poznanie Jezusa”w moim mieście.
Pragnę przyprowadzić do JEZUSA wszystkie dusze–a zwł te,które są daleko od Niego.
Szczęść Boże+ Andrzej Górny